We zullen de EBC 2017 in Horsens nooit vergeten. We waren er toen zelf live bij, toen de KAZ HAWKINS Band erg overtuigend de finale won. Door Kaz’ podium présence -ik zal haar schoenen in de kleur van de Union Jack nooit vergeten- was ze méér, dan enkel een excentrieke Ierse zangeres, die er het VK -alle Britten waren het toen nog lang niet eens over de Brexit- tijdens de EBC in Denemarken vertegenwoordigde. Ze won toen overtuigend van onze eigenste BluesBones, die toen -met wat voor een klasse!- de blues-honneurs voor België waarnamen…

De Noord-Ierse Karen McIntyre (geboren in 1973) kreeg als pseudoniem de voornaam Kaz en als zangeres de alias KAZ HAWKINS. Ze groeide op in Belfast, zong graag in de kerk en werd thuis beïnvloed door haar zingende grootmoeder. In haar jeugd deed ze auditie voor de tv-show “Opportunity Knocks”, waar ze de raad kreeg om naar Etta James te luisteren. Ze werd als kind misbruikt door een familielid. Dat geheim droeg ze mee tot na een poging tot zelfmoord decennia later. Haar snijwonden a.g.v. automutilatie (zelfverminking) liet ze bedekken met tatoeages. Kaz verhuisde naar Spanje (woont ondertussen in Frankrijk) en begon met dj'en en zingen in clubs, maar raakte verslaafd aan cocaïne. Daarnaast was er het huiselijk geweld dat eindigde, nadat de politie was gebeld toen ze naar huis terugkeerde. Hierna herwon ze de voogdij over haar kinderen en zocht ze voor haar liedjes inspiratie in gedichten, die ze in haar dagboeken had geschreven. Ze pakte in 2011 een akoestische gitaar op en gebruikt deze nu nog in haar shows, om het bewustzijn van de geestelijke gezondheid te bevorderen.

Kaz Hawkins zong 20 jaar in coverbands voor een inkomen om haar familie te onderhouden, voordat ze als louterende oefening begon met songwriting. Ze werd benaderd om aan Britain's Got Talent deel te nemen, maar trok zich tijdens de auditie terug uit de show. In 2017 begon ze met het presenteren van een blues-show op BBC Radio Ulster, "Kaz Hawkins Got the Blues" geproducet door Ralph McLean. Kaz is ook ambassadrice en erelid van de UK Blues Federation. Van 2017 tot 2019 was ze ambassadrice van Aware NI, waarvoor ze een lied schreef ("Don't Slip Away"). Een deel van de opbrengst doneerde ze om Youth Suicide in Noord-Ierland te helpen.

Kaz Hawkins bracht ondertussen 4 studioalbums uit (2 eerdere ep’s zijn niet langer verkrijgbaar), 3 live-albums en 3 verzamelalbums. Kaz’ 2020-compilatie-album ‘MEMORIES OF’ was een prachtige hommage aan Etta James en “een viering van tijdloze klassiekers”. Het werd in de Superfly Studio’s in Nottinghamshire opgenomen met co-producer/drummer Wayne Procter, bassist Alex Philips, BluesBones’ gitarist Stef Paglia, toetsenist Sam York en een blazerssectie. Het album kreeg -we hebben er even op moeten wachten- een opvolger, ‘Until We Meet Again’ (2023). Dit jaar en in 2025 is Kaz klaar om haar publiek opnieuw te boeien met de release van twee live-albums, ‘LIVE IN BREZOI (I)’ en ‘Live in Brezoi (II)’. Er staat ook nog een ander album -géén uitgesproken blues album- in de planning, dat in Berlijn wordt geproduceerd en zal uitkomen in 2025. Daarnaast gaat Kaz ook ze ook verder samenwerken met andere artiesten. Een eerste van deze projecten was met de Franse soulartiest Thomas Kahn, in een duet getiteld ‘A Place Like Home’, uitgebracht op 10 januari 2024.

‘LIVE IN BREZOI (I)’, haar tweede live album, verscheen ondertussen bij DIXIEFROG Records als ‘Volume 4’ van de speciale 'DIXIEFROG LIVE SERIES'. Het werd opgenomen in juli 2023 tijdens het Summer Camp Festival in Brezoi, Roemenië. Brezoi is uitgegroeid tot een van de belangrijkste blues festivals in de EU en heeft Kaz Hawkins al lang gekroond tot één van haar koninginnen én een van de jaarlijkse headliners van het evenement. Haar tour band bestond uit (ik noemde hem al) zowat de beste bluesgitarist van de Lage Landen, Stef Paglia, toetsenist Cédric Le Goff, bassist Julien Boisseau & drummer Amaury Blanchard.

Het éérste Brezoi-live album album bevat 12 nummers die Kaz, op één na, plukt uit haar eerdere studio albums. Met “Don't Make Mama Cry”,één van de vier nummers uit haar ‘FEELIN’ GOOD’-album, dat ze in 2017 opnam met de Kaz Hawkins Band (en dat in 2018 heruitgebracht werd), opent ze haar optreden. Nadat Cédric het nummer rustig op keys inleidt, terwijl Amaury op drums het ritme oplegt, neemt Kaz over en begint ze aan haar smeekbede, die crescendo opgebouwd wordt, terwijl Stef zich met snedige solo’s meer en meer laat horen. De rustige ballade “Feeling Good”, “Because You Love Me” en Willie Dixon’s “I Just Want to Make Love to You” zijn de andere nummers die Kaz koos uit haar 2017-album. Uit haar debuutalbum ‘GET READY’ uit 2014 is “Drink with the Devil”, gezien de aanwezigheid van alle volle Jameson-attributen op het podium, een op z’n minst opmerkelijke keuze. Het is een uptempo nummer dat Kaz met haar rauwe zang juist inkleurt. Het gospelachtige “Hallelujah Happy People” is haar tweede keuze. “The River that Sings” en “Better Days” zijn resp. een mooie ballade en een opzwepende gospel, die terug te vinden zijn op het 2017-album, ‘DON’T YOU KNOW’. Ze laten ons genieten van een andere mama-is-in-the-house Hawkins. Kaz is vooral bekend om haar ballades als o.a. "Lipstick and Cocaine" (uit haar 2017-album) dat later omgedoopt werd tot "One More Fight". Dit emotionele autobiografisch nummer vond ook in Roemenië meteen een publiek. “Get Up and Go” en “Lonely Boy” zijn de andere keuzes van haar 2023-album, ‘UNTIL WE MEET AGAIN’. Er blijft nog één nummer over van de setlist, “Woman”. Het is een funky nummer dat Kaz opdroeg aan alle vrouwen. Ik vond het niet op een van haar uitgebrachte albums. Wat maakt het uit…

“’LIVE IN BREZOI’, this public recording of 12 tracks is a new stone in KAZ HAWKINS ' musical edifice which is growing day by day to now approach the summits of the genre. A pure treat!”

Eric Schuurmans

‘LIVE IN BREZOI’: Track list: 01. Don't Make Mama Cry (#2) - 02. Drink with the Devil (#1) - 03. The River that Sings (#3) - 04. Lonely Boy (#5) [Anthony Newley, Leslie Bricusse] - 05. Feeling Good (#2) [w/ Anthony Newley, Leslie Bricusse] - 06. One More Fight (#5) - 07. Hallelujah Happy People (#1) - 08. Woman [Etta James, Brian Ray] - 09. Get Up and Go (#5) [w/Cédric Le Goff] - 10. Because You Love Me (#2) - 11. Better Days (#3) - 12. I Just Want to Make Love to You (#2) [Willie Dixon > Etta James] (#: see discography) | Music/Lyrics by Kaz Howkins, w/ or as [noted] | Credits: Kaz Hawkins: a guitar, lead vocs, add. drums (12) / Cédric Le Goff: keys, bvs / Stef Paglia: lead guitar, bvs / Julien Boisseau: bass, bvs / Amaury Blanchard: drums / Marcian Petrescu: harmonica (12)

Discography* KAZ HAWKINS: Live in Brezoi (II) @ at Open Air Blues Festival, Brezoi, Romania in xx [2025]  | Live in Brezoi (I) @ at Open Air Blues Festival, Brezoi, Romania in July 2023 (2cd/2lp) [2024] | “Slow Down” (Radio Edit) [2024] | A Place Like Home, w/Thomas Kahn [2024] | 4-Until We Meet Again [2023] | My Life and I*  [2022] | Memories Of* [2020] | Live @ La Traverse (digital only) [2020] | “On this Little Island”, w/Mathis [2020] | The Collection on Vinyl* [2018] | Live @ The Park Avenue, ft. Sam York [2018] | 3-Don’t You Know, ft. Sam York [2017] | 2-Feelin’ Good, w/Kaz Hawkins Band (re-release, w/bonus live tracks) [2017/2018-reissue] | 1-Get Ready [2014] | “Better Days” [2013] | (“Single” / compilation*)